door Jan Widdershoven | 25 jun 2021 | Jan Widdershoven
Het mooist waren de schoenenhalf rood, half zwart in leder gestiktepatronen van… ja van wat eigenlijk?Wit-grauwe veters, rafelendzonder nestels die de boel bijeen houdenen dan betreed je al klikklakkendhet podium van gepolijst houtde strakke banen, de diepe richelshet...
door Jan Widdershoven | 14 jun 2021 | Jan Widdershoven
Weet jij hoe laat het is? Tijd reiktverder terug dan wij vooruit kunnenkomen op een brede baan.Huidschilfer-transplantatiedekt de kleinste wonden toeen benadrukt onze tunicaals een verband om niet-vergane tijden.Het doet er niet meer toehoe laat het is. Waar ga je...
door Jan Widdershoven | 15 mrt 2021 | Jan Widdershoven
Mijn naam zweeft door de stille straten op en neer.Gefluisterde verlangens werpen schaduwenvooruit. Ontwaar ik daar jouw liefste lach alweer?Jij wilt me steeds omarmen, laat het flirten maarwat duren. Tijd krijgt langzaam weer wat kleur en jij,jij bent het baken van...
door Jan Widdershoven | 19 dec 2020 | Jan Widdershoven
de dag begint niet meer op tijdnu duisternis als net zich sluit.als kilte drijft de warme gloedverzuchtend door de lege straat,versnipperd in ontheemde steegeen onbehagen achterna.wat rest is avond na de nachten schemering als ranke hoop. jij bouwt mijn stad met lego...
door Jan Widdershoven | 12 nov 2020 | Jan Widdershoven
de onberispelijke man klimtgekoesterde doelen, hoge weide stadszicht;beklemmende tonen vervalsen de melodie.niet hij maar zijn harnas draagt de pijn:roestige scharnieren breken, andere knarsen alsbruut op elkaar geklemde boven- en ondersnijtandenschril geschampt...
door Jan Widdershoven | 3 nov 2020 | Jan Widdershoven
Wat zegt hetdat de poppenspeler een masker draagthij zo spieren traint die misschien nodig zijn?dat hij zijn sociale status verborgen wil houdenverdorven argwaan de touwtjes bespeeltdie ruw uit zijn handen zijn gerukt?dat de kluwen voor hem ligthalve waarheden angst...
