door Jan Widdershoven | 26 nov 2021 | Jan Widdershoven
2021: in het multipost-carboon zoektvergeving moerassen van drijvend geweten:een afgetobde steenberg; een glinsteringschittert op de kruising van verandering. de vrouw schrijdt richting ingang.de winkel van ontmoetingen sluit vroegof laat. elke week is er weer een...
door Jan Widdershoven | 5 nov 2021 | Jan Widdershoven
in de teloorgang van verval is een bouwval voltooidhier plaats ik mijn huis in een stad die niet af is. voor even had ik een houvast: ik zag ietsin die ogen. een vlammend besef, kapot geknarst glazuur,een oeverloos schudden van gebalde vuistenkeurig verborgen in diepe...
door Jan Widdershoven | 16 okt 2021 | Jan Widdershoven
we kijken uit naar vroegertoen straatstenen nog werden gevreesd;verweerd kwaad met gebroken hoeken.het wemelt van hitsige frasen, harde oordelenloze beloften, markante verwensingen.onvolwassen waanideeën ontlopendlangs de omheining hier op deze wegaan de andere kant...
door Jan Widdershoven | 15 jul 2021 | Jan Widdershoven
Hoe verwerk je woordentot die ene zin van het levenin het Algemeen Beschaafd Heerlens? ‘We wouwe even zegge:Tat is gewoon wie wij tat toen!’ Koelhollendsj is niet voor de geleerden;het raakt aan het leven in Heerlenals de kop die de sjtoeptegels kupt:...
door Jan Widdershoven | 25 jun 2021 | Jan Widdershoven
Het mooist waren de schoenenhalf rood, half zwart in leder gestiktepatronen van… ja van wat eigenlijk?Wit-grauwe veters, rafelendzonder nestels die de boel bijeen houdenen dan betreed je al klikklakkendhet podium van gepolijst houtde strakke banen, de diepe richelshet...
door Jan Widdershoven | 14 jun 2021 | Jan Widdershoven
Weet jij hoe laat het is? Tijd reiktverder terug dan wij vooruit kunnenkomen op een brede baan.Huidschilfer-transplantatiedekt de kleinste wonden toeen benadrukt onze tunicaals een verband om niet-vergane tijden.Het doet er niet meer toehoe laat het is. Waar ga je...
door Jan Widdershoven | 15 mrt 2021 | Jan Widdershoven
Mijn naam zweeft door de stille straten op en neer.Gefluisterde verlangens werpen schaduwenvooruit. Ontwaar ik daar jouw liefste lach alweer?Jij wilt me steeds omarmen, laat het flirten maarwat duren. Tijd krijgt langzaam weer wat kleur en jij,jij bent het baken van...
door Jan Widdershoven | 19 dec 2020 | Jan Widdershoven
de dag begint niet meer op tijdnu duisternis als net zich sluit.als kilte drijft de warme gloedverzuchtend door de lege straat,versnipperd in ontheemde steegeen onbehagen achterna.wat rest is avond na de nachten schemering als ranke hoop. jij bouwt mijn stad met lego...
door Jan Widdershoven | 12 nov 2020 | Jan Widdershoven
de onberispelijke man klimtgekoesterde doelen, hoge weide stadszicht;beklemmende tonen vervalsen de melodie.niet hij maar zijn harnas draagt de pijn:roestige scharnieren breken, andere knarsen alsbruut op elkaar geklemde boven- en ondersnijtandenschril geschampt...
door Jan Widdershoven | 3 nov 2020 | Jan Widdershoven
Wat zegt hetdat de poppenspeler een masker draagthij zo spieren traint die misschien nodig zijn?dat hij zijn sociale status verborgen wil houdenverdorven argwaan de touwtjes bespeeltdie ruw uit zijn handen zijn gerukt?dat de kluwen voor hem ligthalve waarheden angst...
