Een tekst bestaande uit de combinatie van een column en een gedicht, hoe noem je dat dan? Peul Jan verzon de term ‘coëzie’. In hun allereerste coëzie ‘Ode aan Bijs’ vertellen Paul Dolhain en Jan Widdershoven het verhaal van Herbergh Bijsmans vanuit hun eigen...
Onze honger naar hoop is opwe zien jouw schim langzaam versmeltenmet de schaduwen. Na negentien jaar nog steedsdood; gestold bloed heeft de tijd niet gestopt.Het vlakland waar wij ons bevinden is gemaaktuit een smeltkroes aan herinneringen.Niet de kogels en de...
Foto: Noa de Mes archief ‘Och joa,’t woare toch waal get lüjop de bee, noa de mes.’Nog ee beer, Wiel?’D’r letste, angesj ken ichnit mieë sjtoa sjtrakswen ich mieng rungde maakhei op d’r plei.’ Blieve sjtoa – ging bijzin...
Hoe verwerk je woordentot die ene zin van het levenin het Algemeen Beschaafd Heerlens? ‘We wouwe even zegge:Tat is gewoon wie wij tat toen!’ Koelhollendsj is niet voor de geleerden;het raakt aan het leven in Heerlenals de kop die de sjtoeptegels kupt:...
Het mooist waren de schoenenhalf rood, half zwart in leder gestiktepatronen van… ja van wat eigenlijk?Wit-grauwe veters, rafelendzonder nestels die de boel bijeen houdenen dan betreed je al klikklakkendhet podium van gepolijst houtde strakke banen, de diepe richelshet...
Weet jij hoe laat het is? Tijd reiktverder terug dan wij vooruit kunnenkomen op een brede baan.Huidschilfer-transplantatiedekt de kleinste wonden toeen benadrukt onze tunicaals een verband om niet-vergane tijden.Het doet er niet meer toehoe laat het is. Waar ga je...
Mijn naam zweeft door de stille straten op en neer.Gefluisterde verlangens werpen schaduwenvooruit. Ontwaar ik daar jouw liefste lach alweer?Jij wilt me steeds omarmen, laat het flirten maarwat duren. Tijd krijgt langzaam weer wat kleur en jij,jij bent het baken van...
de dag begint niet meer op tijdnu duisternis als net zich sluit.als kilte drijft de warme gloedverzuchtend door de lege straat,versnipperd in ontheemde steegeen onbehagen achterna.wat rest is avond na de nachten schemering als ranke hoop. jij bouwt mijn stad met lego...
de onberispelijke man klimtgekoesterde doelen, hoge weide stadszicht;beklemmende tonen vervalsen de melodie.niet hij maar zijn harnas draagt de pijn:roestige scharnieren breken, andere knarsen alsbruut op elkaar geklemde boven- en ondersnijtandenschril geschampt...
Wat zegt hetdat de poppenspeler een masker draagthij zo spieren traint die misschien nodig zijn?dat hij zijn sociale status verborgen wil houdenverdorven argwaan de touwtjes bespeeltdie ruw uit zijn handen zijn gerukt?dat de kluwen voor hem ligthalve waarheden angst...
