door Jan Widdershoven | 11 mrt 2022 | Jan Widdershoven
hoe kunnen wijmet z’n drieën zijnals in een metafysischonderonsje het bestaanin twijfel wordt getrokken? voor even leek het zoeen samensmelting vande onverteerde resten van een koeen vis; een afvalzak symbolisch neer-gezet. de plek die ons samenzijnbevestigd zag. maar...
door Jan Widdershoven | 21 jan 2022 | Jan Widdershoven
waar ligt de stadin een stad of het dorpals wijk geboren en getogen? het kleine broertje fietst niet meer;hij loopt. afgebroken trapper in zijn ene hand,fiets in zijn andere. de weg vanuit de Willemienligt nog niet overdwars met een supermarkt ofdrogisterij. door de...
door Jan Widdershoven | 12 jan 2022 | Jan Widdershoven
op de berg wonen dichtersin straatjes van het volk. het trottoirvertoont vaag nog contouren van meestersuit het dal op zoek naar gezellen-handen. we bevinden ons in de toekomstvan een wijk die alles in zich heeft gehad.de oude man staat stil op de weg -scheidslijn van...
door Jan Widdershoven | 26 dec 2021 | Jan Widdershoven
Onze honger naar hoop is opwe zien jouw schim langzaam versmeltenmet de schaduwen. Na negentien jaar nog steedsdood; gestold bloed heeft de tijd niet gestopt.Het vlakland waar wij ons bevinden is gemaaktuit een smeltkroes aan herinneringen.Niet de kogels en de...
door Jan Widdershoven | 17 dec 2021 | Jan Widdershoven
Foto: Noa de Mes archief ‘Och joa,’t woare toch waal get lüjop de bee, noa de mes.’Nog ee beer, Wiel?’D’r letste, angesj ken ichnit mieë sjtoa sjtrakswen ich mieng rungde maakhei op d’r plei.’ Blieve sjtoa – ging bijzin...
