Carnaval

er staat een hossende menigte
er ontstaat gelijk twijfel
meedoen of melancholie vasthouden
van patronen in je knepper
tekenen op je t-shirt
en twintig flügel is 100%
we konden allemaal heel even
iemand anders zijn
dat deden we samen
met pap
of mam
of een combinatie ervan
een hele avond niet zien
wel samen naar huis
later werd ik groter, groter dan ik dacht
keek over de menigte
en zei vaak hard op
“wat doen we hier eigenlijk?”
niemand had een antwoord
het was zoiets als bier of wijven
stond ik dan
twee cola, een vieux
met mensen en vriendinnetjes
ik zag plagiaat
op vreugde
spontaniteit en weelde
geserveerd in een betonnen kist
met mensen die ik nooit sprak
drei maal kreftig alleen
ab march bitte march