Foto: Noa de Mes archief

‘Och joa,
’t woare toch waal get lüj
op de bee, noa de mes.’
Nog ee beer, Wiel?
‘D’r letste, angesj ken ich
nit mieë sjtoa sjtraks
wen ich mieng rungde maak
hei op d’r plei.’

Blieve sjtoa – ging bijzin hoeëd
d’r nít bij – sjtóng dich
op ’t lief gesjrieëve.
Gieëker kruk in de wieëtsjaf
hat wal ins neëve Wiel gesjtánge en
geloesterd en gesjtaund en gedrumd:
rennere, zjweet, troane, eindsjtreep,
eindsjtreep, eindsjtreep…
Sjloes.

‘Och joa’
Dat woar ’t da
de wöad blieve galme
óch noa ’t óptrekke van d’r sjtub.
’t peleton waad noeëts op inne
maar bliet noe toch hieël effe sjtoa
vuur dich Wiel, effe blieve ze sjtoa
ich blief sjtoa, gidderinne bliet sjtoa
vuur dich Wiel, nestor va Heële.
Amice adieë!