we kijken uit naar vroeger
toen straatstenen nog werden gevreesd;
verweerd kwaad met gebroken hoeken.
het wemelt van hitsige frasen, harde oordelen
loze beloften, markante verwensingen.
onvolwassen waanideeën ontlopend
langs de omheining hier op deze weg
aan de andere kant van het spoor.
[contrarails beperkt
gevolg ontspoort
niets voorkomt iets]
straattaal tussen gebouwen galmt
tags zijn forensisch bewijs van leven
onder een stolp. stilte schreeuwt om aandacht,
bedekt eeuwige schroom voor even en wij
wij lopen hier gewoon, surrealistisch bijna
ram dope, vette shit man.
laat het onze moeders maar niet horen
want er zijn straten hier met huizen met meubels
en perkjes met bomen met bladeren met nerven
mensen met garages met auto’s met lak met krassen.
[stootblok markering
keert op dood spoor
in loop geraakt leven]
we kijken vroeger uit naar toen de stad
niet verder weg was. onder schaduwen van
gevallen bakens is hier ook op deze weg
een andere kant van het spoor.