de dag begint niet meer op tijd
nu duisternis als net zich sluit.
als kilte drijft de warme gloed
verzuchtend door de lege straat,
versnipperd in ontheemde steeg
een onbehagen achterna.
wat rest is avond na de nacht
en schemering als ranke hoop.
jij bouwt mijn stad met lego na
gewogen wordt jouw eerste steen
als centrum in het middelpunt
het zaadje dat bevrijd ontkiemt
tot alle blokjes daar omheen
zich vormen naar een schildering.
de kleuren spatten van het doek
dat straalt als vroeger in ons licht.
de dag begint niet meer op tijd
tot kijken zich op morgen richt.