een muur van boeken stut de zaak
waar een fietsbel de drankjes
naar boven commandeert.
donkere hoekjes leggen een kleed
op verholen trapjes en dito kuiltjes.
de madame serveert op een plaat
de laatste vrienden aan liefhebbers.
het boek is geschreven en gedrukt
toch is het bij lange na nog niet
verorberd, herkauwd en verscheurd
laat staan dat het al is verkocht.
‘maar,’ klinkt het verzuchtend:
‘als de zin verder vordert dan de regel aankan
moeten we dan niet stoppen met lezen?
als regels verder reiken dan pagina’s lang zijn
is het dan niet beter om een film te kijken?’
nee,
de enige goede oplossing
die madame ons biedt
is een boekhandel die mijn
en ook uw schrijvers ziet.