er valt veel goeds te halen uit een weekendje randstad
het beste is de terugkomst en hoe machtig de eenvoud
je puinhoofd troost. het goede aan weggaan is het
ondervinden waar je vandaan komt, dan zijn er plots
straten die mijn passen vertragen tot ik stilsta en besef
dat ik alleen ben in een stad (stad: plaats waar veel
menselijke activiteit plaatsvindt / een samenbundeling
van mensen, activiteiten, ….) dat ik dan stilsta bij hoe
afgelegen ik hier sta in een stad
en hoe afdoende dat is.
vergeef me, Heerlen, ik spreek niet eens je taal
maar ben ik even weggeweest dan herken ik die
volmaakte rimpel in een schijnbaar stilstaand gelaat
onzichtbaar misschien voor het dwazemansoog
onmiskenbaar echter voor het oog dat ziet –
ziet hoe een nietig volkje kolossale ruiten kan
beslaan of hoe je moederschoot bent voor de
geesten met zwarte gezichten diep onder de grond.
zou er daarom later een paleis van glas zijn gebouwd
zou het kunnen dat ze je in hoge steigers steken
om je dichter tegen de hemel te bouwen.
wel weet ik dat er veel goeds valt te halen uit
een weekendje randstad bijvoorbeeld dat
liefhebben iets kleins mag zijn
iets dat in je hoofd past.